μυριοκατησχυμένος

μυριοκατησχυμένος, -η, -ον (Μ)

υπερβολικά ντροπιασμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μυρι(ο)-* + κατῃσχυσμένος, μτχ. παρακμ. τού καταισχύνομαι].